Јосип Броз Тито во 1978 година скоро цела минута стоеше со наведната глава пред гробот на Гоце Делчев во црквата “Свети Спас” во Скопје и потоа рече: Слава на херојот.
Јосип Броз Тито во 1969 година во Универзалната сала во Скопје, на прославата на АСНОМ, ја призна Внатрешната македонска револуционерна организација и континуитетот на борбата на македонскиот народ за своја слобода и државност од Илинденскиот период наваму.
Веројатно судбината сакала да заминат на ист ден 4 мај.
Битката кај Баница е борба водена помеѓу четата на Македонската револуционерна организација на чело со Гоце Делчев против турскиот аскер кај серското селото Баница во 1903 година.
Борбата започнала утрото во 10 часот на 4 мај, Гоце Делчев прв припукал кон аскерот по што бил погоден и паднал на земја, при обидот да стане повторно бил погоден и загинал, а останатите продолжиле да стрелаат. Битката траела 30 часа и завршила на 5 мај во 16 часот.
Четврти мај 1980, иако можеше да се очекува најлошото – сепак постоеше надеж. А тогаш соопштение од конзилиумот на лекарите: “И покрај преземањето на сите неопходни мерки… Јосип Броз Тито почина во 15,05 часот”. Потоа уследи Прогласот од ЦК СКЈП и Претседателството на СФРЈ. Зборот се прошири насекаде. Луѓето чекаа по должината на пругата сè до Загреб. А синиот воз минуваше тивко и скоро бесшумно крај луѓето кои се слеаја крај колосекот како река за на својот Тито барем за миг да му упатат последен поздрав и да му ја изразат длабоката благодарност.
