Македонското Меѓународно Движење за Човекови Права и честита на Организацијата Крсте Мисирков за нивната неуморна работа за обезбедување приватни часови по македонски јазик во Егејска Македонија (која Грција ја анектираше во 1912/13 година) и бара Грција да ги исполни своите меѓународни обврски и да обезбеди јавно образование на малцинските јазици.
Грција има политика на дискриминација против Македонците, како и другите малцински заедници. Таа ја прикрива својата политика кон Македонците со притисокот принудно да се смени името, идентитетот и историјата на Македонците преку “Договорот од Преспа”.
Место налудничаво да го слават “Договорот од Преспа” како “решение за еден дипломатски спор”, ОН, ЕУ и НАТО мораат да го осудат неговото спроведување како и да ја осудат Грција за бруталното кршење на човековите права. Тие мора конечно да побараат спроведување на конвенциите за заштита на човековите права кои Грција постојано ги крши. Прв чекор кон ова би било итно воведување на часови по македонски јазик во системот на јавно образование на Грција.
Подолу е споделено писмото од Организацијата Крсте Мисирков:
Политика со дискриминации во врска со малцинските јазици во Грција
Согласно со Договорот од Севр кој беше потпишан на 10 Август 1920 година меѓу Грција и коалиционите сили на Велика Британија, Франција, Италија и Јапонија, се предвидуваше обврската на Грција да превземи мерки за заштита на малцинствата кои живеат во нејзините граници. Договорот од Севр беше верификуван преку Законодавната уредба од 29 Септември 1923год, која беше објавена во Службениот Весник на 30 Октомври 1923год (Лист 311, број 1).
Меѓу обврските кои ги имаше превземено Грција во рамките на споменатиот Договор, беше забранување на било кое ограничување на слободна употреба на било кој јазик од било кој грчки државјанин и давање на олеснувања за употребата на било која јазик пред Судовите усно или писмено (член 7), давање на олеснувања за изучување на други јазици покрај грчкиот во државните училишта (член 9).
И покрај погоре наведените изрични и обврзувачки обврски на Грчката држава, тие воопшто не беа реализирани. Спротивно, постоеше една систематска политика за исклучување на малцинствата од употребата и изучување на нивните јазици.
Дополнително, од започнувањето на важењето на Конвенцијата на Лисабон во 2009 година, Картата за Основните Права на Европската Унија ги обврзува законски институциите на ЕУ и националните влади преку членот 22 во врска со почитувањето на јазичната разновидност, додека членот 21 забранува дискриминација врз основа на јазикот.
Организацијата Крсте Мисирков го осудува неприфатливото однесување на Општината Едеса (Воден) која ги прекршува системски погоре наведените законски обврзувања и следи една несовесна практика на апартхејдот за одредени групи на луѓе кои изразуваат една културна и јазична разновидност што се однесува на домородните Македонци од Едеса (Воден).
Барање кон Општината Едеса, на 19 Септември 2019, да отстапи една предавална во државно училиште од првостепеното образование, за конкретен временски период, со цел да се организираат часови по македонски јазик од страна на организацијата Крсте Мисирков во рамките на програмата за унапредување и изучување на македонскиот јазик на тие граѓани кои го зборуваат до некое ниво како мајчин јазик, но и на секое друго лице кое сака да го научи како странски јазик, беше отфрлено без оправдување и без Општинската Власт да ги земи предвид законските обврски на државата. Организацијата Крсте Мисирков ќе мора сега да започне една правна битка во грчките и можеби во европските судови, барајќи примена на тие закони. Во меѓувреме, часовите по македонски јазик се прават во приватен простор но, очигледно, со многу ограничен број на часови и ученици.
Овие прекршувања на законите не се однесуваат само на нашата организација, туку влијаат и на доста други друштва. Општинската Власт на Едеса (Воден) одлучи да ги отстрани од општинските културни програми за празничните манифестации за Божиќ, Нова Година, Карневалот итн, сите локални културни друштва кои ги унапредуваат локалните адети на тукашните Македонци и го употребуваат локалниот македонски јазик или дијалект, принудувајќи некои од друштвата да употребат приватни простории за нивните манифестации, бидејќи не им се дава соодветен јавен простор за таа цел, додека сите други културни друштва од градот добиваат помош и подршка за нивните активности од страна на Општината на разни начини. Главната цел на Градоначалникот на Едеса (Воден) е да ги запре целосно овие манифестации на Македонците во градот Едеса (Воден), применувајќи забранувачки практики кои потсетуваат претходни режими во кои Македонците имаа доживеано страшни состојби на културен геноцид, посебно во градските центри на Македонија.
Случајот со друштвото «Дом на Македонска Култура» беше поднесен до Европскиот Суд за Човекови Права пред 30 години и покрај нејзиното осудување од овој Суд, 3 пати, Грција уште го нема законски запишано ова македонско друштво.
Спротивно од тоа, едно ново македонско друштво « Братство на Тукашни Серејци – Браќа Кирил и Методи» кое беше законски запишано од Судот на Синтики во месец Декември 2017 година, Основниот Суд на Серез (број 185/2019) одлучи да го растури, со обвинение дека употребата на терминот “допии” (тукашни / домородци) во насловот и во статутот на друштвото, е произволна бидејќи терминот “допии” се однесува на сите грчки граѓани од градот Серес а не само на членовите на едно друштво.
Долги децении, од 1925год, терминот “македонски” за неговото самоопределување беше забранет на македонскиот народ кој живее во неговата татковина, во егејскиотдел од Македонија, и така терминот “допии / тукашни” беше употребуван за да ги определи Македонците, да ги разликува од сите други групи луѓе кои живеат таму и, воглавно, да ги разликува од Грците кои беа дојдени од Турција и беа пренесени во Македонија после потпишувањето на Договорот од Лозана, во 1923год, меѓу Грција и Турција, преку кој се договорија за размена на населенија.
Така, тие што ги «крстија», со децении наназад, Македонците со мајчин јазик македонскиот како домородци или тукашни (допии) и нивниот јазик како допија (тукашен), одлучија сега, преку судска одлука, дека нашиот јазик не треба да се нарекува Допија (тукашен)!!! Но ниту Македонски.
Оваа состојба со дискриминација која се наметнува на еден дел од грчките граѓани кои посакуваат да ги задржат сите традиции, адети и нивниот јазик, треба да престане веднаш како и прекршувањето на државните закони, преку произволни и расистички одлуки на општинските власти, да не се дозволуваат веќе. Ова однесување, многу слично со состојбите апархајд, може да донесе само проблеми во локалните општества и не одговара на една демократска земја која ги почитува законите и вредностите на Европската Унија.
