Американските републикански сенатори открија таен „советски агент“ испратен во САД во 1991 година со намера да го поткопа тамошниот финансиски систем. Овој заклучок е донесен поради медиумската врева по сослушувањето на професорката Саула Омарова во сенатската комисија, која беше предложена од американскиот претседател Џозеф Бајден за највисоката функција во Министерството за финансии на САД.
Во Русија се води полемика за видеата во кои сенаторот Џон Н. Кенеди упорно бараше Омар да одговори на обвинувањата за нејзината вклученост во мистериозната советска организација Комсомол и за доброволно напуштање на организацијата. За оние кои знаат што е Комсомол, самата формулација на прашањето е смешна, но на американските социјални мрежи се крена врева за брилијантна операција која успеа да открие „заспаниот агент“, пишува коментаторот на РИА Новости Владимир Корнилов.
Kennedy asks about Omarova’s membership in a Soviet youth group.
“Everybody in that country was a member of the Komsomol… it was a part of normal progress in school.”
“Have you resigned?”
“You grow out of it with age.”
“Did you send them a letter, though, resigning?” pic.twitter.com/7Ef8cG565t
— Lee Harris (@leee_harris) November 18, 2021
Новиот американски весник ги информираше своите читатели дека Омарова била висок член на Комсомол – младинска организација на Комунистичката партија, чија задача била да ги обучува идните партиски лидери под надзор на КГБ.
Омарова, родум од Казахстан, никогаш не била организирана од Комсомол. Написот на британскиот весник „Дејли мејл“, на кој се повикуваат Американците, само укажува дека како дете била водач на Комсомолската организација на училиште.
Британците објавија неколку фотографии на кои ученичката на Омарова позира во пионерска вратоврска со значка на Комсомол. Тој потег, секако, укажува дека на почетокот се гледа блиска поврзаност со КГБ, нели?
Таа се преселила во САД во 1991 година кога имала 25 години. Таму изградила академска кариера, повремено критикувајки ги Советскиот Сојуз, Сталин и комунизмот. Во исто време, таа никогаш не била државјанин на Русија, во секој случај, таквите податоци не се појавиле никаде. Таа, исто така, се откажа од државјанството на Казахстан, добивајќи американски пасош. Сепак, сето тоа не ги спречува многу американски сајтови и блогери да пишуваат за неа како Русинка или личност родена во Русија.
Треба да се напомене дека сенаторот Кенеди, сослушувајќи го Омар на пристрасен начин, неколку пати нагласи дека таа е членка на Ленинистичката комунистичка алијанса на младите на Русија. Младите не на Советскиот Сојуз, не на Казахстан, туку на Русија, со која немаше никаква врска. И тоа е можеби клучната точка на обвинението против разоткриениот советски агент. На Американците не им е грижа што и се припишуваат комунистички ставови, повеќе ги загрижува тоа што е Русинка.
На дел од социјалните мрежи докажуваат дека презимето на Омарова е руско, бидејќи завршува на „ова“ . И некаде открија дека комбинацијата на арапското име „Омар“ и руската наставка „ова“ е невозможна, па тоа е доказ дека се работи за фиктивно презиме на испратениот агент.
Се разбира, зад нападот врз Омар во најдобрите традиции на макартиизмот се крие одмаздата на републиканците на демократите за сите оние години кога се ширеа лаги за врските на Трамп со Кремљ и претставувањето на Републиканската партија како руски агенти. Доволно е да се потсетиме дека и самиот Кенеди беше нарекуван така неколку пати по неговата посета на Москва во 2018 година. Сега на сличен начин се однесува кон демократите, истурајќи го својот гнев врз нивниот кандидат.
Но, поентата не е ниту во самата борба што се води против Омар, туку токму во аргументацијата која никому не изгледа сомнителна и во која ја користат сите страни.
На пример, познатиот американски колумнист и експерт Ели Лејк, коментирајќи ги сослушувањата во Сенатот, беше изненаден кога рече дека не може да верува дека Републиканците ги обвинуваат своите противници дека се полојални на Русија. Како што можете да видите, сепак се работи за Русија. А демократите се изненадени само затоа што како бумеранг им се враќа антируската реторика .
Макартизмот на дело
На крајот на краиштата, не треба да заборавиме дека двата најголеми бранови на политичка репресија во Соединетите Држави („Првата црвена закана“ 1919-1920 и Макартизмот во 1950-тите) беа оправдани и со борбата против комунистичката идеологија, а во пракса беа намалени. до банална русофобија. Тогаш полицијата упадна во културни центри само затоа што организираше часови по руски јазик за дијаспората. Имигрантите од Русија беа протерани од Соединетите Држави, и никому не му беше особено важно на која нација припаѓаат: за Американците тие секогаш беа Руси. На пример, голем дел од политичките противници на власта, кои во 1919 година беа депортирани со брод наречен „Црвена арка“ во печатот, беа етнички Евреи, од кои многумина се родени во Полска. Но, за американскиот печат тие сепак беа „Руси“. Русофобната хистерија во тоа време била толку голема што во некои делови на САД забранувале продажба на земјиште на доселеници со мустаќи, бидејќи се верувало дека тоа е незаменлив атрибут на Русите.
Во тој поглед, Америка сè уште не е далеку од Америка пред еден век и дури се обидува да оди чекор понатаму. Во тоа потполно се уверила Марија Бутина, која била во американскиот затвор поради наводните обвинувања дека заговарала против САД. Во своите мемоари за сите несреќи што ја снашле во таа земја, таа се присетила на зборовите на еден адвокат: „Нивото на русофобија во Америка достигна такви размери што не само што беше опасно да им се приближи на Русите, туку и нарачувањето борш во ресторан можеше биде знак дека паѓа под влијание на Кремљ со сите последици што следат од тоа“.
Додека американските медиуми го свртеа вниманието на хајката против Омар поради нејзината „комсомолска младост“, се премолчува веста дека Координативниот совет на Организацијата на руските сонародници на САД (КСОРС) мораше да се затвори затоа што ги прогонувале неговите активисти. А станува збор за тоа дека ФБИ извршил претреси и испрашувал најмалку триста руски сонародници во САД, од студенти до пензионери. Тие се обидуваат да ги обвинат со истите членови од законот според кои Бутина е осудена – за кршење на законот за странски агенти, познат по кратенката ФАРА.
Руските либерали нашироко ги критикуваат одлуките на руските надзорни тела за етикетирање на лица финансирани од странство како странски агенти. Кога ќе ги потсетите на случајот со Бутина, тие прават фаца: велат, таа не е државјанка на САД, а во Русија и државјаните на Руската Федерација ги нарекуваат странски агенти. Сепак, повеќето руски сонародници кои се дел од системот KSORS се американски државјани со руско потекло, а некои од нив се Американци од втората и третата генерација. Значи, ако бидат прогласени за странски агенти, им се закануваат и кривични санкции (за разлика од далеку похуманите санкции што ги користат во Русија).
За што ги обвинуваат руските сонародници, од кои некои дури мораа да ги напуштат САД по потрагата (исто како пред сто години). Па, доволно е да се погледне што има на веб-страницата на американските КСОРС за да се увериме дека оваа структура главно се занимава со културно-историски активности: настава на дијаспората на мајчин јазик, литературни вечери, концерти на фолклорни ансамбли, историски конференции.
Но, разни гласови, кои беа финансирани од американскиот буџет за промовирање на идеологијата на Вашингтон , ни објаснуваат што згрешиле руските сонародници: раководството на КСОРС од 2014-2015 година. Тој промовира про-Кремљ реторика. И тоа, како што се испостави, е забрането. Таквата казнена активност вклучува дури и организирање петиција до американските власти за обновување на дијалогот со Кремљ или апели за укинување на антируските санкции Сето тоа е наводно мешање во политиката.
Интересен пристап. А што прават вообичаено националните дијаспори ако не воспостават дијалог меѓу сопствената земја и земјата на потекло? На пример, ако ја отворите веб-страницата на украинската дијаспора во САД, нејзината политичка активност веднаш ви привлекува внимание. Собираат средства за акцијата „Стоп за северен тек 2“, учествуваат во антируската организација „Кримска платформа“, бараат воведување нови санкции против Русија. И тоа е нивната основна дејност.
Излегува дека сечија дијаспора во Америка може да се вклучи во политичка агитација, ако таа агитација е насочена против руската држава. А каква било поддршка за Русија не доаѓа предвид. Потоа те означуваат како странски агент и те праќаат во ФБИ да изврши претрес. Најважно е да не се заборави која земја треба да биде обвинета за политичка репресија .
Примерот со хајката на Омар и правниот прогон на американските граѓани со руско потекло е добра поука за оние наши сограѓани кои сè уште наивно веруваат дека можат да дојдат на Запад, во „ветената земја“, да се асимилираат, да направат добра кариера и да станат свои. Како што можеш да видиш, во секој момент можам да те обвинам што си го имаш презимето како што е, што завршуваш на „ов“ или „ова“, што еднаш си бил во Комсомол или си ја носиш Ѓурѓовденската лента, или носење „премногу руски“ мустаќи или брада.
И не се работи само за САД. На пример, Британија постојано тврдеше дека поранешните руски олигарси, иако се обидоа да се откажат од своето московско минато и да се препуштат на антируската реторика, сепак стануваат поранешни агенти на КГБ или сегашни агенти на Кремљ кога е потребно. На Запад, пак, нема да има сопствени. Затоа што политичката русофобија налага непријателите да се бараат не само според политички ставови, туку и според етничката припадност, потеклото, јазикот, презимето, па дури и според пионерскиот шал од детската фотографија, истакнува Владимир Корнилов.
