Седумте најголеми kpизи и kaтacтpoфи на Ангела Меркел во 16 годишното владеење

Поврзано

- Advertisement -
- Advertisement -

По 16 години на власт, истекува мандатот на германската канцеларка Ангела Меркел. Ја остава својата партија на работ на изборен пораз, нејзината земја е понестабилна, а Европската унија поделена отколку што беше. Се разбира, не е се нејзина вина. Но, неделникот „Шпигел“ сепак проценува дека Ангела Меркел останува со чувство на разочарување.
„Долгиот период на нејзиното владеење претставува ера на пропуштени можности. Овие 16 години беа исполнети со закани без преседан, и Ангела Меркел имаше многу да препорача како совршена канцеларка и имаше потенцијал да биде Божји дар на историјата“, наведува „Шпигел“ и забележува дека нејзината работа беше да се најдат одговори – прво и основно за Германија, но и за Европа и светот.
Седум кризи и катастрофи
Мандатот на германската канцеларка во заминување, како што е опишано од најважниот германски неделник во нејзиниот прв преглед на наследството на Ангела Меркел, во голема мера беше оформен од седум кризи и катастрофи. Тоа се финансиската криза; еврокриза; Рускиот претседател Владимир Путин; огромен прилив на бегалци; Доналд Трамп како синоним за напади врз либералната демократија; климатските промени и пандемијата на вирусот корона. Овие закани и кризи доминираа и фрлија сенка врз нејзиното владеење. Такво беше нејзиното време, нејзината епоха“, опишува „Шпигел“.

Се наведува дека канцеларката, точно е, ја надмина финансиската криза од 2008 година во монетарна и технократска смисла, но не им објасни на луѓето „ошто владата мораше да ги спаси банките од кризата што ја создадоа, што предизвика луѓе недоверливи кон политиката и политичарите.

„Еврозоната не се распадна, но Европа сега е полоша отколку на почетокот на мандатот на Ангела Меркел … Машината, наведува „Шпигел“, „некако продолжи да работи, но немаше голема стратегија за силна Европа“.
Евангелист на германскиот бизнис
Покрај тоа, овој германски неделник се жали од својата позиција на верен застапник на евроатлантските интереси, кога станува збор за односот на Ангела Меркел кон Владимир Путин, поранешниот идеалист се трансформираше во водечки евангелист на германскиот бизнис. Таа тврдоглаво се придржуваше до плановите за изградба на гасоводот „Северен тек 2“, иако тоа ги налути САД и го поткопа кредибилитетот на нејзината земја. Воведе санкции против режимот на Путин само во мали дози, а нејзиниот пресврт е уште позабележителен во случајот со Кина … Нејзината критика за режимот во Пекинг, во најдобар случај, беше тивка.
Меркел беше, како што се наведува понатаму, светилник на Западот и пророк на вредностите на демократијата, сепак, таа ја замени политиката на отворени врати за мигрантите – што „Шпигел“ го гледа како пресвртница во нејзината политичка кариера – со договор со турскиот претседател Реџеп Таип Ердоган да ги запре мигрантските бранови.за да не ги загрози нејзините изборни шанси. Потоа, иако беше прогласена за лидер на либералниот Запад по изборот на Доналд Трамп за претседател на Соединетите држави, се покажа дека таа дури и не успеа да стане лидер на обединета Европа. И на крајот, пандемијата на корона вирусот покажа дека „нема моќ да ефикасно управува со својата земја во најтешките моменти што ги виде повоената Германија … Стана слабост што само ја чека минатата година на неговиот мандат да истече.
Се на се, заклучокот е великодушен: „Владеењето на Ангела Меркел не беше исполнето само со лоши вести и нејзината ера ќе биде запаметена првенствено по одржувањето на рамнотежата на земјата. Меѓутоа, во сите најважни меѓународни прашања, како што е состојбата во Европската унија и целиот Запад и важноста на либералната демократија во светот, ситуацијата е многу полоша отколку што беше пред 16 години. Ангела Меркел беше дел од збирката светски лидери кои се покажаа како неспособни да го спречат овој развој.
Регионална сила
Зошто германскиот „Шпигел“ е толку незадоволен од резултатите од шеснаесетгодишниот мандат на канцеларката Ангела Меркел? Кој е балансот на нејзиното владеење? И зошто „Фајненшел тајмс“, две недели пред изборите за Бундестагот на 26 септември, тврди дека на Европа не и се потребни уште четири години меркелизам?
Ова се прашањата за кои дипломатот Зоран Миливојевиќ и соработникот на Институтот за политички студии Душан Гујаничиќ зборуваа во „Новиот ред на Спутник“.
„За време на мандатот на Ангела Меркел“, проценува Зоран Миливојевиќ, „Германија ја потврди својата економска сила, но не успеа да го преточи во поголема политичка сила и да се приклучи на рангот на глобалните сили. Остана регионална сила, иако, да се каже вистината, нешто повеќе од тоа можеби не беше можно со оглед на нејзината историја и моменталната рамнотежа на силите во свет во кој доминацијата на Западот се намалува. И повторно, факт е дека ја напушта Европската унија во полоша состојба од онаа што ја најде, но и затоа што, со излегувањето на Велика Британија, се покажа дека процесот на интеграција во ЕУ може да биде реверзибилен. И процесот на проширување е целосно запрен, и во глобална рамка, Европската унија не се смета како сила од прв ред“.
Сепак, Душан Гујаничиќ привлекува внимание, на доаѓањето на Ангела Меркел на власт му претходеше големо проширување на ЕУ до 10 земји од Централна и Источна Европа во 2004 година. Ова го отежна функционирањето на ЕУ, а потоа во 2005 година следеа неуспешни референдуми за европскиот устав во Франција и Холандија. Сето ова претставуваше еден вид пресвртница во ЕУ, која ја наследи.
Односи со Русија и Кина
Според Зоран Миливојевиќ, одржувањето релативно добри односи со Владимир Путин и Си Џинпинг – и покрај драстичното заострување на односите на Западот со овие две сили – претставува еден од попозитивните резултати од владеењето на Ангела Меркел. Меѓутоа, додава соговорникот на „Спутник“, таквата ситуација е принудена од потребите на германската економија. Оваа земја не може да се развие без односи со Русија и Кина, што е условно sine qua non за Германија, имајќи ги предвид заострените глобални односи, ова може да се смета за негов конструктивен придонес кон стабилноста во светот, бидејќи на крајот не дозволи Европа да се стави во функција на интересите на другите луѓе што би можеле да ја загрозат стабилноста на Европа самото. Затоа на крајот беше изграден гасоводот „Северен тек 2“, и покрај обидите на САД да го спречат, со цел да се спречи приближувањето на Берлин и Москва, бидејќи Вашингтон се двоумеше.
Како вистински политичар, забележува Душан Гујаничиќ, Меркел го издржа притисокот и беше изграден гасоводот до Русија. Сепак, останува прашањето дали Германија, со сета своја економска моќ и централна улога во Европа, е слабата алка кога станува збор за создавање на поавтономна европска улога во однос на Соединетите држави. Во 16 години на Ангела Меркел, Европа не успеа да го зголеми својот степен на независност.

Прашањето за наследник
И сега, по пензионирањето на Ангела Меркел и пред канцеларката во заминување да добие наследник со иста политичка тежина, предвидува Душан Гујаничиќ, Францускиот претседател Емануел Макрон ќе се обиде да ја искористи ситуацијата, да ја пополни празнината создадена со нејзиното заминување и да ја преземе Европа. Колку е тоа реално е друго прашање, не само поради ситуацијата во која се наоѓа Франција, туку и затоа што не може да смета на значителен број сојузници во рамките на ЕУ.
„Во моментов, нема никој на повидок во Европската унија кој би можел да ја замени улогата на Ангела Меркел, без оглед на конечниот биланс на нејзиниот мандат. Макрон сигурно не може да го стори тоа, додека кој и да го наследи на функцијата германски канцелар, прво ќе треба да се потврди на самите Германци, и дури тогаш ќе може да се обиде да се наметне на остатокот од ЕУ. Значи, во блиска иднина не треба да сметаме на тоа, затоа ЕУ останува без влијателен глас на светската сцена“, заклучува Зоран Миливојевиќ.

Latest News

Богата агенда:Со кого ќе се сретнат денес Ковачевски и Османи во Софија?

Владата ја објави денешната агенда на Премиерот Ковачевски, министерот за надворешни работи, Бујар Османи и останатиот владин состав. "Вечерва заврши...

More Articles Like This