Каква мака го натера Бојко Борисов да го посети турскиот претседател Реџеп Таип Ердоган на 3 јули, една недела пред парламентарните избори во Бугарија? Судејќи според неговата изјава објавена на неговата лична страница на Фејсбук, тој имаше огромна потреба да се заблагодар за фактот дека пред неколку години Турција не дозволи мигрантите да ја преминуваат бугарската граница. Во исто време, тој се заблагодари за продолжување на гасоводот Турски тек низ Бугарија. Но, каква врска има ова со предизборната состојба во Бугарија, пренесува Сега.бг
Одговорот мора да го бараме не во зборовите, туку во сликата.
Под објава на Фејсбук со три збора: „Мир, безбедност и добрососедство!“, Борисов несовесно објави елоквентна фотографија: тој и Ердоган застанаа пред празен стол. Еден за двајца – што значи тоа? Ориенталната симболика на протоколот е неразбирлива за Европејците сè додека не го најдат клучот за нејзино декодирање. По официјалната фотографија, Ердоган о претседателот на Европскиот совет Чарлс Мишел седнаа, а претседателката на Европската комисија Урсула фон дер Лајен остана да стои сè додека не најде место на блискиот тросед. Дамата од Брисел се чувствува понижена.
И покрај неговите топли зборови кон „неговиот добар пријател и брат Бојко“, Ердоган не покажа почит кон него да седи до него. Наместо да биде навреден, Борисов цело време се поклонуваше како руска кукла, изразувајќи благодарност. Точно е дека според протоколот, едниот е шеф на државата, а другиот веќе нема официјална функција, но нагласувањето на оваа разлика само покажува дека целта на посетата не била зајакнување на односите меѓу двете земји, туку нешто друго.
Некои се сомневаа дека тој барал Ердоган да убеди дел од бугарски емигранти во Турција да гласаат за ГЕРБ наместо за МРФ. Еден месец пред него (5 јуни), претседателот на МРФ, Мустафа Карадаи, се појави на тепихот пред турскиот претседател. Но, тој предводеше делегација. Ердоган веројатно нема да се повлече и да ги повика Турците да гласаат за друга партија во Бугарија. Не случајно, Карадаи бил толку инспириран од неговиот разговор со него што ја нарекол Турција своја татковина.
Борисов не можеше да очекува такво нешто. Несомнено, тој е свесен дека посетата на Ердоган не само што нема да му донесе турски гласови, туку и ќе ги отргне бугарските, бидејќи во Бугарија не можете да стекнете популарност преку средба во Турција. Очигледно, објаснувањето не може да се бара во националните, ниту партиски интереси, туку строго во лични. Борисов отиде кај Ердоган да побара нешто за себе, потсетувајќи го на услугите што ги правеше додека беше премиер на Бугарија.
Турскиот претседател ги потврди неговите напори, на пример, во договорот за мигранти со Брисел, од кој Анкара доби 6 милијарди евра: “Ние ја спроведевме оваа политика со мојот добар пријател и брат Бојко. Нашите односи беа во одличнат состојба. Борисов ја презентираше реалноста за миграцијата кон ЕУ. Нашите граници ќе продолжат да се чуваат на овој начин “. Борисов не се двоумеше да се однесува во Брисел како емисар на Ердоган, а во Бугарија се претстави како вешт државник, чија лична заслуга беше пренасочување на миграцискиот проток од бугарската граница. Вистината е дека Ердоган се пазареше за мигрантите за милијарди евра, на кои ќе додаде уште 3,5 милијарди наесен. Тој ја поштеди Бугарија од притисокот на мигрантите не од благодарност кон „Брат Бојко“, но за да не ја затвори единствената земја пат до Европа. Во тоа време, почесниот претседател на МРФ, Ахмед Доган, тврдеше дека патот на Бугарија поминува низ Босфор, но Ердоган покажа дека патот на Турција поминува низ Бугарија. Ништо ново – Османлиите ја следеа оваа рута во обидите да се пробијат до Централна Европа, сè додека не беа запрени двапати пред Виена.
Во триаголникот Ердоган-Борисов-избори
Тапиот агол е во средина. Патетичната изборна кампања на ГЕРБ е индикатор дека оваа партија од еден човек заминува, како што се случи со други слични – на претодно. Лидерот е принуден да го најде својот пат затоа што партијата не може да го поддржи. Со оглед на тоа колку откритија за злоупотреба на државни пари излегоа само еден месец или два откако таа падна од власт, може да се очекува дека Борисов повеќе не се надева на политичка иднина, туку и на иднина во која тој е на слобода.. И покрај глувиот отпор на обвинителството, тој повторно и повторно ќе биде прашан за милионите во фиоката и за милијардите во пријателски компании. Неговиот политички пат заврши и, како што и самиот предвиде, ќе мора да стане обвинет и осуден. Освен ако не направи чекор надвор од Бугарија.
За оваа цел, му треба заштитник однадвор, кој го потсети дека му должи услуга. Ердоган би можел да го прими, но помеѓу Бугарија и Турција постои договор за правна помош од 1979 година. Доколку биде покрената кривична истрага против поранешниот премиер, Анкара ќе мора да го предаде на барање на бугарскиот суд. Во член 15 од Договорот се вели: „Екстрадицијата е дозволена за дела што, според законите на двете договорни страни, се казнуваат со затвор или мерка на безбедност со затвор од најмалку една година или повеќе. – тешка казна“. За големи измами, кривичните закони во двете земји предвидуваат потешки казни.
Затоа, Борисов би се чувствувал безбеден во Турција само доколку не биде гонет како криминалец. Во договорот се вели дека „екстрадицијата не е дозволена ако делото е политичко или е поврзано со политичко кривично дело“. Но, да се преправате дека сте политички бегалец би било претерување. Кога тој самиот му го предаде својот политички противник Абдула Бујук на Ердоган во 2016 година, тој ги затвори очите пред фактот дека тој е прогонуван од политички причини и го прифати турското обвинение дека е вмешан во пуч. Очигледно, Борисов не сака да се преправа дека е политички имигрант.
Останува само една опција:
Во член 16 (3) од истиот Договор за правна помош се наведува дека „екстрадицијата нема да биде дозволена ако лицето чија екстрадиција се бара е државјанин на бараната договорна страна“. За какви било криминални дела се бара поранешниот премиер во Бугарија, Турција ќе одбие да го испорача ако стане турски државјанин. Не е ни чудо што Борисов гледа таков спас, предложен од лидерот на партијата на Турците во Бугарија: Да ја признае Турција како своја татковина и да помине под нејзина заштита.
Извор: Сега.бг
