Во предградијата на Москва има пештери – каменоломи што ги чуваат тајните на мистериозниот скелет, заштитник на духови. Тие се омилени кај оние адреналинските зависници.
Во декември минатата година, туристичка група деца и двајца возрасни исчезнаа во овие пештери. Локалните власти ги пронајдоа исчезнатите и веднаш го затворија главниот влез. Сепак, прашањето е колку долго ќе биде така?
Легендите за пештерите Сјановски кружат веќе подолго време, а некои од нив се како од хорор филмови. Митовите сè уште привлекуваат илјадници туристи и Љубители на авантури.
Новогодишна ноќ под земја
Во овие пештери беа организирани забави, прошетки и новогодишни забави. Според зборовите на директорот на Центарот за подземни истражувања „ОСТРОБ“, Михаил Савкин, голема трагедија можеше да се случи пред околу десетина години. Посетителите не ги почитуваа правилата и донесоа гас – речиси се задушија. Тие биле веднаш евакуирани.
„Драго ми е што пештерите се затворени, во состојба во која се наоѓаат, тие се опасни“, изјави Савкин за Спутник.
Сепак, Данил Давидов, спелеолог и водич, сепак смета дека тие треба да бидат дел од туристичката понуда на градот. Тој потсетува дека има слични локации во странство каде се организираат екскурзии, како што се катакомбите во Париз.
Пештери од бел камен
Сјани е група пештери лоцирани во близина на Москва, во регионот на Домодедово, на бреговите на реката Пахра. Досега се истражени околу 19 километри коридори.
„Сјани порано беше каменолом, кога се вадеше бел камен. Москва е изградена од овој камен. Каменоломите се наоѓаа на брегот на реката, со цел полесен транспорт на камен“, вели геологот и спелеолог, копретседател на руското географско друштво Алексеј Шепелин.
Во шеесеттите години на минатиот век, спалеолошките експедиции често оделе да ја истражат оваа област. Кога детето исчезнало во 1974 година, влезот бил затворен, но љубителите на пештерите го отвориле влезот по 14 години.
Тие беа популарни и кај туристите. Неколку стотици луѓе ги посетуваа секоја недела. Екскурзиите не се формално дозволени, патеката не е регистрирана никаде или договорена со локалните власти. Во пештерите нема безбедносни мерки.
Иако каменоломите се лесно проодни, бидејќи во нив нема дупки, бунари или јами како во рудниците, постои голема опасност од уривање.
Нема мобилни телефони кои работат под земја, па единствената надеж за помош е списокот на посетители на главниот влез. Во неа, секој запишува во кое време влегол и кога планира да замине. Во случај да не биде потпишан до одреденото време, следниот посетител кој ќе го види тоа има обврска да ги повика спасувачите.
За Љубителите на екстремни спортови во Сјан, постојат шахти, многу тесни премини кои можат да се преминат само со ползење. Според очевидци е невозможно да се заглави, но поради тесните премини може да настане паника.
Овој дел не може да се спореди со „патеките на смртта“ на крајните краеви на овие системи. Без оглед на тоа, тие го добија името „начини на смрт“, затоа што не се наоѓаат лесно, а ако се изгубите, потребно е многу време и напор да се најде излез.
Скоро секоја пештера во Русија има своја легенда за белиот спелеолог, вклучително и Сјана. Тој им помага на оние кои се однесуваат со почит кон пештерата и води пијаници и хулигани во круг.
Череп во темнина на темнина
За да се отстранат неволјите, некои посетители му прават ритуал со жртва на Аристарх, локалниот заштитник на духот. Вистинското име на починатиот не е познато. Никој не ги закопал коските, наводно биле земени како „сувенири“. Остана само черепот на пиедесталот на „централниот“ пат и подароци од туристите. Наместо тело, „чуварот на пештерата“ има заштитен костум исполнет со земја.
Во една од пештерите има храм, чии sидови се покриени со молитви и икони, посетителите во него палат свеќи. Копачите велат дека пештерата е осветена.
Во пештерите Сјана нема мистика, вели соговорникот на Спутник, експерт од одделот за подземни истражувања, Генадиј Виноградов.
„Јасно е дека кога луѓето ќе се најдат во темнина на темнина, тие почнуваат да фантазираат. Водата капе, се слушаат одгласи и некои гласови. Покрај тоа, многумина влегуваат таму веќе пијани“, додава Виноградов.
Тој тврди дека нема докази за исчезнување или смрт на човек, а епитетите дадени на пештерите се создадени затоа што се опасни. Затворањето на пештерите ќе ни помогне да се ослободиме од еден проблем, а тоа се необучени водичи и неискусни туристи.
Картите на Ксијан одамна застарија, никој не ги ажурираше подолго време, а информациите што ги собираат посетителите не се точни, бидејќи дел од преминот е уништен. Влегувањето во напуштениот каменолом е можно само со придружба на искусни водичи.
