Европа доживеа пораз во обидит за имунизација против коронавирус. Во битката за испорака на вакцини на светскиот пазар, секоја земја е одговорна за себе, а Европејците ќе плаќаат геополитичка цена поради нивната неорганизација, проценува новинарот на францускиот весник „Поин“.
Поради бавната реакција, Европа се соочува со зголемување на стапката на смртност од вирусот корона, одложено враќање во нормален живот и растечки јаз во однос на САД и Кина, чии економии повторно почнаа да растат, се наведува во написот.
„Ниту една земја-членка на Европската унија не е меѓу најуспешните производители на вакцини, во таа група се САД, Кина, Индија, Велика Британија и Русија“, посочува авторот, додавајќи дека овие пет земји навреме ја предвидувале ситуацијата и произведе препарати, но исто така обезбеди и капацитети за производство што, убеден е, ќе им донесе геополитички дивиденди.
Во написот се наведува дека Пекинг продал 80 милиони дози на вакцина во 40 земји, а Индија 25 милиони, а тука е и рускиот „Спутник ве“ (Спутник V), кој се доставува до Бразил, Аргентина, Египет, Унгарија, Словачка и многу други.земји во светот.
Во меѓувреме, западните земји ја покажуваат својата себичност – додека Соединетите држави резервираа поголем дел од своето домашно производство на вакцини, ЕУ воведе контроли врз извозот.
„Егоизмот има и политичка цена. Слоганот „Америка се врати“, кој беше поставен на меѓународната сцена од Џо Бајден, звучи бесмислено заради тврдоглавоста на богатите земји“, рече новинарот, истакнувајќи дека програмата „Ковакс“ доставила околу десет милиони дози вакцини на земјите во развој, иако глобалната соработка ќе овозможи побрзо враќање на светската економија во нормала.
„Европската унија нема што да понуди“, се истакнува во написот, истакнувајќи дека Европа не ја проценила неопходноста од проширување на производствените капацитети, како резултат на прекумерна претпазливост, недоследност и бирократски апарат.
За жал, европскиот пораз го потврди правилниот став на оние кои веруваат дека Европа, преправајќи се дека е главен геополитички водач, продолжува да верува во недостижни соништа, заклучува авторот на крајот.
