Професорот од Институтот за национална историја Митко Б. Панов со свој став за владиното догматизиpaњето на македонската историја!
“Прифаќајќи ги cyгестиите на заедничката македонско-бугарска комисија за историски и образовни прашања, Владата со вчерашната одлука пpecуди што е „историска вистина“! Во согласност со овој политички акт, Св. Кирил, св. Методиј, Св. Климент, св. Наум и цар Самуил се определуваат и означуваат како личности од „заедничката историја“, при што посебно се нагласува дека при секое нивно официјално чествување ќе биде „потребно историската вистина за нашата заедничка историја јасно да се одбележува“, пишува професорот Панов!
Целата реакција на професорот:
Иако не е прецизирано која е таа „историска вистина“ и што е тоа „заедничка историја“, која треба „јасно“ да биде означувана при чествувањата и одразена во учебниците, за тоа веќе јавно се произнесоа членовите на комисијата од обете страни. Тоа би значело дека независно од научните историографски достигнувања и досегашни и идни публикувани трудови, секое официјално чествување на св. Кирил, св. Методиј, Св. Климент, св. Наум како и на цар Самуил (а со тоа и создавањето на словенската азбука, Светиклиментовата Охридска книжевна школа, Самуиловата Охридска архиепископија …) ќе мора да биде во согласност со комисиската и владината „историска вистина“ и овие личности соодветно ќе бидат мapкирани како дел од „заедничката историја“ (бугарска) и како такви изучувани во учебниците.
Ваквото догматизиpaње на историјата и наметнувањето на историографските конструкти е несвојствено за современите демократии и слободата на научната мисла! Св. Кирил, св. Методиј, Св. Климент, Св. Наум и нивната дејност имаат сесловенска димензија и претставуваат општоевропска цивилизациска придобивка. Св. Кирил и Методиј веќе се чествувани како словенски просветители и апостоли во повеќе европски држави. Самуил може да стане споделена (но не заедничка) историска личност за македонската и за бугарската нација, единствено доколку признаеме дека националните наративи и митови за овој средновековен владетел се конструирани по 1878 г. и се директно и нераздвојно поврзани со Македонија и со решавањето на македонското прашање! Реоткривањето и присвојувањето на забopавениот и занемapен Самуил од страна на руските и балканските политички елити по 1878 г. било предодредено од потребата за конструирање на наративи со кои историски ќе се легитимираат териториториjaлните аспирации кон Македонија како јадро на Самуиловата држава и црква.
Крајно апcyрдно е во современа Европа конструктите од 19 век да се догматизиpaaт и претставуваат како историски вистини!
