Помалиот брат на Филип Завадлав,Станислав Завадлав одлчил јавно да проговори за Индекс затоа како што тој кажува сака да ги демантира деинфорамциите кои се појавиле за неговото семејство. Се согласил да зборува за Индекc преку видео повик.
Разговорот утрово бил договорен за попладне, додека пак неколку часа подоцна тој е нападнат, како што тој изјавува во сплитски автобус.
Првото прашање кое му било поставено како се чувствува во моментов.
– Не е страшно тоа што ме нападнаа, туку тоа што згаснаа три животи. Мене ме нападнаа мислејќи дека ќе се осветат и мислејќи дека тоа нешто ќе промени, но очигледно е дека тоа ништо неможе да промени.Јас не им кажав ни збор!
Они мене ме сметаат за виновен затоа што сите медиуми пишуваат како тој го бранел својот брат.
Тој тврди дека неговиот брат имал проблеми со тројцата убиени, тие изнудувале пари од него и очигледно е дека имало недоразбирања меќу нив, но дека тој не ги знае сите детали.
Поради честите закани кои го добивал тој и неговата фамилија ,сите тие закани предизвикуваа голем гнев кај него, тој не спиеше со денови.
Во моментот на убиството сигурен сум дека тој не бил присебен.
Тој ден дојде и ми рече: “Пукав на Паич, незнам дали е мртов или е ранет”. Веднаш пуштивме телевизија и слушнавме дека е мртов. Очигледно беше дека му е жал за Паич. Другите двајца како што разбрав му биле мета. Да знаев што планира сигурно ќе го спречев. Многу ми е жал за семејствата на загинатите, греота е што три млади животи згаснаа толку рано.
Зошто не пријавил во полиција?
“Мислам дека он мислеше дека тоа нема ништо да смени поради предходните искуства со полицијата”. “Пример, кога мене татко ми ме нападна, брат ми пријави во полиција, а полицијата мене ми напиша пријава”.
Зошто не пријави дека си претепан?
“Денеска не отидов во полиција затоа што тие би ме задржале, а иначе сум зависник”. Не би можел да правам се што би правел кога сум на слобода, а тоа што сум зависник нема врска со случајот, додава тој
Станислав цело време потенцира дека му пречи тоа што јавниоста пишува за неговото смејество. Својот живот го опишува како многу тежок, неговата мајка често си одела од нивнио дом, пораснале со нивниот татко. Бевме оставени во домот за деца без родители, мајка ни не остави таму, да не беше татко му таму и ќе оставевме…
“Брат ми е добро момче, тој не пуши марихуана, тренира не пие ни алкохол, и му пречеше што јас користев дрога, ме викаше наркоман.
Тој еднаш рече: Треба да одам на психијатрија!
Еднаш на татко ми му рече дека треба да оди на лечење на што тој му одговори дека треба да се обиде да спие, можеби да земеше таблети за смирување се ќе беше поинаку, додава Станислав.
“Сакам да престанам да зимам хероин”
За својата иднина Станислав има желба да престане да зима хероин, да биде примерен татко да најде работа според образованието, но во скоро време тој планира да се одалечи од градо како би ги избегнал погледите на семејтвата на жртвите
