Номинацијата за Нобелова награда за мир, се повеќе личи на пародија наместо на вистинско признание за животни постигнувања на полето на промоција на светскиот мир, а се повеќе како награда за луѓе кои направиле највеќе за бирократската елита во светските центри на моќ
Таков е и примерот со Зоран Заев и Алексис Ципрас, кои годинава се номинирани за Нобелова награда. Секако, тоа не значи и дека овие двајца ќе ја добијат, најповеќе поради тоа што тие се номинирани со слабо портфолио – решавање на билатерален спор помеѓу две држави. Ништо посебно.
Дотолку повеќе, аналитичарот Александар Даштевски тврди дека оваа номинација не е ништо повеќе од политички маркетинг за претстојната претседателска трка, во која Заев е сигурен кандидат од СДСМ, но и на т.н. „длабока држава“ која на овој начин би требало да му се заблагодари на Заев за промената на името, наслното зачленување во НАТО и затворање на т.н. „јужно крило“ на Алијансата.
Покрај Алексис Ципрас и Зоран Заев, номинирани за Нобелова награда биле и Бенито Мусолини – 1935, Адолф Хитлер – 1939, Јозеф Висарионович Џугашвили Сталин – 1945 и 1948.
