Политичката кариера на Петар Гошев е постара од нашава кревка демократија и подолга од трите децении, во кои како општество ги пакуваме сите порази и разочарувања по осамостојувањето.
„Тоа се 29 години мачна транзиција, која никако да нè пренесе на побезбедниот брег“, ќе рече тој за Призма.
Неговата генерација го помни како редок демократски глас од залезот на Југославија и како партиски лидер што го одби кормилото на првата политичка влада, која бргу потоа заринка во криминалната приватизација.
Некој од помладите можеби се сеќава дека кратко беше министер за финансии, меѓутоа за мнозинството тој е синоним за остар и понекогаш брутален во јазикот, критичар на 11-годишното владеењето на Никола Груевски, особено во периодот што следеше по неговиот мандат како гувернер на Народна банка.
„Злосторници“, вака знаеше да ги нарече првенците на ВМРО-ДПМНЕ и се чини дека тој сентимент сè уште не го напуштил.
Со оглед на неговото формално и неформално образование и на функциите што ги извршувал сега веќе седиот Гошев, е благороден соговорник на буквално секој тема. Ова интервју лесно можеше да се претвори во разговор за политиката „како таква“ или во нов и живописен осврт на фамозните 1990-ти, накитен со досега нечуени анегдоти за транзициските „јунаци“.
Тие два часа во четвртокот попладне можевме да ги потрошиме и за добриот фудбал што го игра неговиот омилен Манчестер јунајтед, откако клубот го отпушти Жозе Мурињо.
Власта мораше да стартува со подобра подготовка.
Гошев остро ја критикува и новата власт, но пред тоа да го направи, секогаш важно му е да го „спушти“ сидрото до дното што го проби претходната владејачка гарнитура, да потенцира дека актуелната влада затекна ужасна финансиска состојба и заробена држава, која „дејствуваше како класична диктатура“.
Дополнително, вели тој, во филмски режиран цајтнот, на власта ѝ се наметна да го решава тридеценискиот спор за името, во меѓународен контекст кој беше поповолен од кога било.
„Но, таа тоа го знаеше или мораше да го знае однапред. Чекајќи 11 години во опозиција, мораше да стартува со подобра претходна подготовка, и програмска и кадровска.“
Јасно му е дека периодот е краток за повидливи резултати.
„Две години, сепак, не се малку за граѓаните да видат дали бродот плови во правец кон правна и праведна држава, нулта толеранција на корупцијата, намалување на навредливата економска нееднаквост и кон сето она што им се ветува на избори.“
А, наместо тоа, вели Гошев, власта им кажува на граѓаните дека го решавала името на државата и се инаетела со ДУИ околу некои политики.
„Тоа е навреда, зашто луѓето знаат колку министерства, советници, агенции има и колку се зголемува бројот на вработени во администрацијата. Зошто ги плаќаме сите тие други, што по описот и пописот на работните задачи не се задолжени за името и презимето на државата?“
Епидемијата од непотизам ја толкува иронично, вели СДСМ сега „исправа грешка“ од владеењето во периодот од 2002 до 2006 година. Оној познат аргумент дека раководството не вработувало доволно партиски кадри и затоа ги изгубило изборите.
За изговорите на дел од министрите дека членовите на СДСМ биле дискриминирани кога барале работа, Гошев со метафора.
„Тие коментари се како трка на слонови во струмички или во валандовски оранжерии покриени со стакло или најлон-фолии, сеедно.“
„Точно е дека ДПМНЕ десет години не им даваше работа, меѓутоа проблемот со овие изјави е што на челниците на СДСМ, исто како и на оние од Палатата на арамијата, им бега од умот дека оние што не се партиски членови никогаш не можат да се вработат.“
Вели граѓаните со полно право реагираат на непотизмот во власта.
„Но, кога слушам секојдневни реакции од ВМРО-ДПМНЕ, малку е да кажам дека ми се гади. Нивните постапки на овој план се без преседан од 1945 до 2016 година.“
