Турција е во офанзива на неколку фронтови: на Блискиот Исток, во Егејското Море, во Централна Азија, на Балканот. Пред нашите очи се создаваат контурите на сосема нова држава на Босфорот. Сè треба да биде готово на стогодишнината на Републиката – во 2023 година.
Турскиот претседател Реџеп Таип Ердоган во последниве години активно работи на спроведување на планот – ревизија на мировниот договор од Лозана, кога во 1923 година, Турција ја доби нејзината сегашна форма. Таа тогаш мораше да се откаже од големите територии на Отоманската империја, меѓу кои и грчките острови, богатиот со нафта ирачки север, и северозападниот дел на Сирија со Алепо. Договорот беше со децении портретиран како голема победа, со тоа не се согласува идеологот на нео- отоманска Турција, Ахмет Давутоглу, и реализаторот Реџеп Таип Ердоган.
“Нашата нација и нашата држава се подготвуваат да остварат голема мисија – воспоставување нов светски поредок”, изјави Давутоглу.
Можноста сериозно да се вклучи во оваа мисија и беше обезбедена на Турција со “арапската пролет” која ја запали Северна Африка и Блискиот Исток.
Турција, потпомогнати од својот верен сојузник Катар, со поддршка на Муслиманското братство во Египет, додека во Сирија на страната на противниците на актуелниот претседател Башар ал-Асад – не важно дали со исламистите или граѓанската опозиција, само да се за промена на владата на Асад. Во Ирак … тешко е да се каже кого Турција поддржувала таму, но се знае дека терористичката организација ИСИС тргуваше со нафта преку нејзината територија.
“До 2023 година, Ердоган планира да создаде нова Турција. Во согласност со мапи објавени во турските медиуми (на пример,весникот “Милет”) нема да се состои само од сегашните територии “, изјави политичкиот аналитичар за Спутник од Ерменија Рубен Сафратсјан.
Според него, во рамките на Турција ќе се најде Северна Сирија (заедно со Алеп), северен Ирак (со Мосул и Киркук), Северн Кипар, дел од Балканот, дел од Азербејџан, Батуми.
“Според територијалниот план, новата Турција, која Ердоган и неговите поддржувачи ја замислуваат, треба да биде многу поголема. Не е случајно што во последно време се наведува дека сегашната територија не е во согласност со вистинската Турција “, рече Сафрастјан.
Во во јужниот правец најмногу се работи за потенцијалното поместување на границите. На северот на Сирија, Африн веќе е освоен, преговорите со Американците се одржуваат за да се повлечат од Манбуџ, додека северниот дел на провинцијата Алепо веќе го контролираат протурски сили, само градот Алепо остана надвор од Анкара. Што се однесува до Ирак, заедничка операција беше објавена со ирачките сили против терористите во северниот дел на земјата. Ердоган е подготвен да го земе она кое што мисли дека со право на Турција.
Турција не ја остава без внимание ни својата западна зона на влијание – Балканот и Егејското Море. Таа е присутна на Балканот од 1990-тите. И “Косово е Турција, а Турција е Косово”, а Босна веќе е предадена на “Аманет” вели Ердоган. Сепак, и покрај таквите воспалителни изјави, Турција засега нема такво влијание врз Балканот, какво би сакала и ќе му треба повеќе од сеќавањето на минатите времиња за да се консолидира на Балканот.
Впечаток е дека за Ердоган е особено тешко да ги гледа грчките острови од брегот, што никогаш повеќе нема да бидат дел од Турција.
“Во Лозана, ги предадовме грчките острови во Егејското Море, од кои се слушаа крикови до нашите брегови. Таму се нашите џамии и нашите светилишта “, изјави турскиот претседател. Малку е веројатно дека ќе му биде дозволено да го анексира северниот дел на Кипар. Иако, имаше надеж кога Грција се соочи со економски колапс. Некои турски медиуми пишуваат дека Атина ќе побара од Анкара да и ‘даде дел од енергетското богатство на Медитеранот. Сепак, без оглед колку е слаба Грција, Европа никогаш нема да дозволи Турција да се прошири на запад.
Во следните пет години ќе следиме дали ќе се реализира сонот на турскиот “султан”, Реџеп Тајип Ердоган. Не станува збор само за територијална експанзија, туку и за државна уредуцање. Овие промени се најреални.
