Исто така e наречена „година без лето“, 1816 година била навистина најстрашната година од постоењето на метеоролошката документација. Во САД е исто така позната како „Осумнаесет стотици и замрзнаа до смрт“, ова е годината што ќе остане запаметена во историјата како онаа во која сите дванаесет месеци биле зими!
Сè започнало во март.. Во јануари и февруари биле просечни, но температурата во март почнала опасно да опаѓа. Во април и мај, дождот не престанувал. Во јуни и јули, наместо сонце, паѓало снег, а мразот бил секојдневен. Планетата чекала лето, но едноставно не дошло, но по зимата дојде есен, а потоа повторно зима!
Ова време било проследено со огромни поплави, особено во Европа.
Што всушност се случило ?
Немало објаснување за овој феномен! Дури во 1920 година американскиот научник Вилијам Хамфрис поставил хипотеза која сè уште е прифатена од повеќето климатолози.
Имено, во април 1815 година, вулканот Тамбуру на островот Сумбава во Холандска Источна Индија (денешна Индонезија) еруптирал и испратил огромна количина вулканска пепел во атмосферата. Ова било познато затоа што голем дел од северната хемисфера била покриена со облаци од прашина и нечистотија, но дури во јуни 1816 година станало јасно дека нема да заврши тука.
Други вулкани кои биле активни во тој период биле Суфриере во Сент Винсент на Карибите и Мејон на Филипините.
Вообичаено е глобалните температури да опаѓаат по масовна вулканска ерупција, бидејќи помалку сончево зрачење продира во атмосферата на земјата. Во 1816 година тоа не се случило!
Последици од „годината без лето“
Земјоделството било на колена, а цената на храната се зголемила за десет пати. Мразот ги уништил сите посеви, а гладот што следел започна цела низа злосторства, социјални немири и немири низ целиот свет.
